In veel opzichten was mijn eerste reis naar Parijs precies wat ik verwachtte. Er waren grote gebouwen, gemanicuurde tuinen en parken, eeuwenoude kathedralen en indrukwekkende monumenten. Ik was gefascineerd door de architectuur van de Notre-Dame kathedraal, de elegantie van de Eiffeltoren en het kunstenaarschap in het Louvre.
Het was een geweldig gevoel om in Parijs aan te komen en de stad van het licht te zien – een moderne stad met een zeer diep gevoel voor geschiedenis. Ik zal nooit vergeten wanneer ik voor het eerst door de grachten reed en de monumenten zag. Het was als een groot openluchtmuseum. Het was liefde op het eerste gezicht.
Frankrijk winter
Het was donker in de avond, kerstverlichting die de hele stad verlichtte. Het was helder, bijna net als overdag. De straten waren erg druk, vol met winkelaars die van de ene naar de andere winkel marcheerden. Ik was gefascineerd toen ik het Palais Garnier zag, het Parijse Operahuis. Ik parkeerde mijn auto in een klein eenrichtingsstraatje in de buurt. Toen we de hoofdweg bereikten, was er een ondergronds station met een groot, verlicht bord waarop het woord ‘Métropolitain’ stond.
Ik heb de naam van de weg niet genoteerd, omdat ik dacht dat de naam van het station voldoende zou zijn om mijn auto weer te vinden. We bezochten het Operahuis en liepen in de richting van Place de la Concorde. Daarna zijn we teruggelopen om onze auto te vinden. Ik vond wat leek op precies hetzelfde ‘Métropolitain’ bordje dat ik in mijn hoofd had genoteerd, maar het was niet de juiste straat.
Ik werd angstig en verward. Ik benaderde mensen die langskwamen. Sommigen negeerden me gewoon. Ik vertelde een Franse man in het Engels dat we op zoek waren naar het station ‘Métropolitain’. Hij wees naar het station. Ik vroeg het aan een Amerikaans echtpaar, dat was een toerist. De man zei: ‘waarom ga je niet naar binnen en zoek het uit?’ Ik benaderde de vrouw achter de balie en stelde haar dezelfde vraag. Ze zei: ‘c’ est Métropolitain’. Ik herhaalde, “maar dit is niet hetzelfde.” Ze lachte: “Tous sont métros de Paris, ils sont tous le Métropolitain.” Ze ging verder in gebroken Engels, “Allen… Métropolitain.”
Ik besefte eindelijk mijn fout en begreep dat het ‘Métropolitain’ teken het symbool was voor alle metrostations in Parijs, niet de naam van één station! Dit was slechts het begin van onze nachtmerrie. Hoe zouden we de auto vinden? Het kostte ons bijna twee uur om door vele straten te lopen die er allemaal hetzelfde uitzagen. Ik vroeg me af of ik de politie moest bellen. Het was een wonder dat ik eindelijk mijn auto kon vinden.
Ik ontdekte dat veel mensen in de dienstensector en de toeristische sector wat Engels konden spreken en van taal zouden veranderen als het duidelijk werd dat we heel weinig Frans kenden. We zouden een goede service krijgen door eerst Frans te gebruiken, vooral door “Bonjour, Madame” of “Bonjour, Monsieur” te zeggen als we een café of winkel binnenkwamen, en er niet van uit te gaan dat iedereen Engels sprak.
Parijs heeft een uitgebreid vervoersnetwerk (bekend als RATP) dat een metrosysteem (Metro), bussen en regionale treinen (RER) omvat. Een leuk aspect van het gebruik van het openbaar vervoer in Parijs is dat de RER en de metrostations dicht bij elkaar liggen en dat je gratis tussen beide kunt overstappen (binnen Parijs).
Mijn favoriete manier om in Parijs te komen was te voet, maar we zouden de metro en de regionale treinen gebruiken om lange afstanden af te leggen (of als we moe waren). We maakten ook gebruik van het zelfbedieningsfietsensysteem van Parijs (Vélib’).
Stad van de liefde
Toen ik in het centrum van Parijs was, zag ik een ander Hotel de Ville. Het was een prachtig groot gebouw dat eruit zag als een paleis. Ik stelde mijn vrouw voor dat het mogelijk een vijfsterrenvestiging van hetzelfde hotel was. Pas toen ik het toeristenbureau bezocht om een routebeschrijving naar verschillende bezienswaardigheden te krijgen, kwam ik erachter dat Hotel de Ville eigenlijk het gemeentehuis van de stad is!
Ik had niet het gevoel dat Parijs gevaarlijk of minder veilig was dan elke andere grote stad. Onze grootste zorg was zakkenrollerij, aangezien toeristen een doelwit zijn voor dit soort criminaliteit. We zagen een paar zwendelpraktijken waarbij iemand met een “enquête”, een “petitie” of iets anders als afleiding zou komen, terwijl hun medeplichtigen geld uit je zak of portemonnee tillen.
Uit voorzorg bewaarde ik mijn geld in mijn voorzakken, niet in een portemonnee, of in een binnenzak van mijn camerarugzak, die zijn opening met rits tegen mijn rug heeft en niet naar buiten gericht is.
Ik verbleef tien dagen in Parijs en had een fantastische tijd. Ik vond alles aan deze romantische stad geweldig en heb gezworen dat ik nooit meer zou aarzelen om het opnieuw en opnieuw te ervaren. Maar ik heb mezelf beloofd dat ik de taal zou leren!
De schoonheid en de inherente romantiek van de stad stelt me in staat om de gebreken ervan over het hoofd te zien en gewoon te genieten van het feit dat ik in Parijs ben. Of het nu gaat om het leren van de Franse geschiedenis op plaatsen als de Conciergerie, het wandelen door een park, of het genieten van wat zoete lekkernijen in een pâtisserie, Parijs vangt 100% van mijn aandacht en laat nooit meer los.
Hou je van mijn avonturen? Lees over mijn eerste auto!